Erró – Assemblage

Erró gerði fyrstu samtíningsverkin, sem eru einskonar klippimyndir í þrívídd, fyrir myndröðina Mécamasks (Vélgrímur) árið 1959.  Þessi verk eru sett saman úr efni og hlutum sem listamaðurinn fann á öskuhaugum og á útimörkuðum í París.  Verkin eru byggð á sömu grunnhugmynd og eru unnin með sama listræna ásetningi og samklippur myndaraðanna Méca-make-up (Vélförðun) og Mécacollages (Vélklippimyndir, 1959-1963). 

Þessi samtíningsverk sýna vilja listamannsins til að endurnýja tengslin við hversdagsleikann og gera listinni kleift að nálgast lífið enn frekar. Verkin tengjast “misleitri og slitróttri fagurfræði” samtíningsverka kúbismans, dada- og surréalismans sem fjölmargir samtímalistamenn Errós tileinkuðu sér og þróuðu hver á sinn hátt.

Árið 1962 gerði Erró leikmynd og leikmuni fyrir stuttmynd Éric Duvivier Concerto mécanique pour la folie ou La Folle Mécamorphose (Vélkonsert fyrir klikkuna eða hin klikkaða vélmyndbreyting, 1963).  Í þeirri vinnu enduruppgötvaði hann ósjálfrátt tækni og athafnir samtíningslistamannsins. Fyrir þessa tilraunakvikmynd, sem setur spurningarmerki við örlög mannsins í vélrænum heimi, notaði Erró tilbúna gripi og úrgang iðnaðar- og borgarsamfélagsins til að setja saman grímur, skúlptúra og lágmyndir sem lýsa uggvænlegri fegurð. Eina af þessum grímum bar Erró ennfremur í gjörningi Jean-Jacques Lebel Pour conjurer l´esprit de catastrophe (Til þess að særa burt anda stórslysanna), í Galerie Raymond Cordier í  París 27. nóvember 1962.

Eftir 1963 skapar Erró samtíningsverk í undantekningartilfellum. Á árunum 1965 og 1966, notaði hann tvær skotskífur sem bakgrunn fyrir samklippur. Önnur þeirra Mary game (Maríu Spil) er skreytt með myndum af málverkum hans og Mary Knopka til skiptis, hin D’art Game (Listaspil) með eftirmyndum af þekktum málverkum. Í báðum tilfellum ræður skotskífan myndbyggingunni. Árið 1969 gerði Erró tvö verk sem hann nefnir Moulage (Afsteypa) sem byggja á sömu grunnhugmynd um víxlverkun líkt og myndir hans úr myndaröðunum Dé-physionomies (Andlitsúrdrættir, 1965) og Dé-peintures (Af-málverk, 1965-1966). Í þessum samtíningsverkum umraðar hann hlutum úr gifs andlitsmyndum sem hann hafði fundið í verslun í París og síðan skorið lárétt í sneiðar. Árið 1972 tók hann þátt í gerð Infra-noir (Innsvart), bókverki með texta eftir Claude Pélieu þar sem samtíningsverkin eru steypt inn í gegnsæja víxlanlega kubba. Á árunum 1998 til 2004 fékk Erró í lið með sér grunnskólanemendur á Réunion-eyju til að framkvæma þrjú risavaxin verk úr endurnýtanlegum efnum og hlutum: La Case baba, brúðuhús þar sem veggirnir eru þaktir leikföngum; La Cruxifixion du peintre (Krossfesting listmálarans), lágmynd þar sem fest eru hundruð tuskuleikfanga og loks La Case Mille masques (Þúsundgrímukofinn), átthyrnt hús sem hefur að geyma 1000 grímur gerðar af börnum.