Vanitas, Kyrralíf í íslenskri samtímalist

Latneska orðið vanitas merkir hégómi, eitthvað sem er innantómt, fánýtt eða einskisvert. Í listasögunni er vanitas notað um kyrralífsmálverk sem tjá hverfulleika jarðlífsins. Hér er heitið notað um samtímaverk sem teljast kyrralíf, þótt mörg þeirra hafi ekki verið sýnd sem slík í upphafi. Eins og hefðbundin kyrralífsverk fjalla þau um lífsmáta okkar. Efniviður þeirra er hversdagslegur og uppsetning hlutanna einföld og yfirlætislaus. Með því að safna þessum verkum saman sérstaklega undir heitinu vanitas er ætlunin að minna á fallvaltleika og endurnýjun sem felast í þeim. Í mörgum verkanna er sjónum beint að óverðugum gildum samtímans en þó eru skilaboð þeirra hvorki napurleg né svartsýn. Í þeim er ekki lögð áhersla á tilgangsleysi mannlegrar viðleitni heldur á vonina og þörfina á að fara með gát.