Með viljann að vopni - Endurlit 1970 -1980

Áttundi áratugur síðustu aldar var viðburðaríkur á ýmsum sviðum íslensks samfélags, jafnt efnahagslega sem félags- og menningarlega. Oft er skírskotað til hans sem „kvennaáratugarins“ en nýja kvennahreyfingin, sem nefnd hefur verið önnur bylgja femínisma og laust niður sem eldingu austan hafs og vestan, barst einnig til Íslands og fór af stað á fullri ferð. Á sýningunni „Með viljann að vopni“ er litið aftur til áranna 1970-1980 en sýnendur eiga það sameiginlegt að vera meðal þeirra fjölmörgu íslensku kvenna sem þá störfuðu að myndlist. Margar þeirra komust til þroska í andrúmi þessa tíma, þótt aðrar hafi þá þegar verið mótaðar. Hér er þess freistað að kanna áhrif femínisma og hreyfinga frjálsrar myndlistar á borð við hugmyndalistina og nýju textíllistina á listsköpun þeirra.

Heimilið: Með framsetningu hinnar raunsæju myndar, sem varð hluti af kvennamenningunni, fóru konur að túlka sjálfar sig og stöðu sína út frá eigin forsendum og skapa list sem endurspeglaði líf þeirra. Hinn títtnefndi „reynsluheimur kvenna“, sem sprottinn var úr persónulegri reynslu, varð gjaldgengur og sýnilegur sem myndefni, jafnrétthár og hvað annað og bar um leið með sér sameiginlega mannlega merkingu. Konur lýstu vinnustað sínum, heimilinu, í öllum sínum fjölbreytileika, sem öðlaðist um leið nýja merkingu.

Pólitískar skírskotanir: Andúð á stríðsrekstri stórveldanna sem leiddi til mótmæla víða um heim setti svip sinn á áratuginn og á Íslandi beindist athyglin að herstöð Bandaríkjamanna á Miðnesheiði og aðild Íslands að Nató. Einnig hljóp meiri harka í stéttapólitík, krafan um launajafnrétti karla og kvenna varð háværari og fiskverkakonur og farandverkamenn börðust í sameiningu fyrir bættum kjörum,

Umhverfisvernd: Vaxandi áhugi á umhverfisvernd kom fram í kjölfar virkjanaframkvæmda á hálendinu og niðurrifs gamalla húsa og eyðileggingar annarra menningarverðmæta.